Tevazu onun sayısız özelliklerinden biridir. Onun büyük tevazusuna öyle bir şekilde şahit olduk ki, Müridler olarak ilk gördüğümüzde kendimizi kaptırdık. Gerçekten de Fukaraların ayakkabılarını alıp kaldırıyordu. Bu görüntü o zamandan beri hafızama kazınmıştır. Ve bu, biat ettiğim Zaviye’nin diğer Şeyhinin tutumunun tam tersiydi. Şeyhimiz misafirlerine tek başına hizmet ederken bulunurdu. Kendi ihtiyaçlarını kendisi karşılardı. Çoğu zaman onunla birlikte oturup akşam yemeğini beklerken su biterdi. Bize emretmeden kendisi kalkıp suyu getirirdi. Yine de öyle yapsaydı, herhangi birimiz bu emri kalbimize baldan daha tatlı bulurduk. Aynı şekilde, müritleri arasında kıyafetleriyle ya da yemekleriyle ayırt edilemez. Onu murakka giyerken ve ne bulursa yerken bulursunuz. Fakihlerden biri bana bir gün Şeyhimizle birlikte dışarı çıktığını ve yolda yere atılmış bir ekmek parçası aldığını söyledi. Arabaya bindiklerinde, Fukaralar onun mutlu bir şekilde o ekmek parçasını yediğini görmüşler. Bundan anlıyoruz ki o her şeyi, en küçük ayrıntıları bile Allah’ın bir lütfu olarak görüyordu. Onun alçakgönüllülüğünün bir başka işareti de insanlara eşit davrandığını görmemizdir. Çocuğa, yetişkine hitap ettiği gibi hitap ederdi. Kendisinden daha az bilgi ve hikmete sahip olanı yüceltir. Tüm bunlar, Gerçek Olan’ın ona bilgisinin hazinelerinden ve Rahmetinin bolluğundan verdiği şeylerdir. Böylece kul, Allah’ın ilminde derinleştikçe tevazusu da kaçınılmaz olarak artar. Cömertlik ve nezaket de onun nitelikleri arasında sayılır. Bunlar en derin görüntülerinde ve en asil derecelerinde müritlerine Işık verme, onları “Efendi/Sır” huzuruna götürme eyleminde tezahür eder. Sadece “Efendi “sini verenin bir Şeyh olduğu ve aynı şeyin Işık için de söylenebileceği çok açık bir şekilde belirtilmelidir. Bu cömertliğin en gerçek biçimidir, çünkü size Işığı veren kişi sonsuza kadar kalacak bir şey verirken, size maddi dünyadan bir şey veren kişi sonunda yok olacak bir şey verir. Bir Fakir olarak, bir Zaviye’nin ziyareti sırasında onunla birlikte olduğum için onun cömertliğine gerçekten tanıklık ediyorum. Onların durumunu ve aşırı yoksulluklarını gördüğünde hüngür hüngür ağladı. Cebinden tüm servetini çıkardı ve onlara verdi. Bu, mübarek Zaviyesinden uzak bir yerde, uzun bir yolculukta olmasına rağmen oldu. Cebinde tek kuruş olmadan oradan çıktı. Onun nitelikleri arasında, her Fakir’in durumunu, hayatını ve işini sormak ve aralarındaki fakirlere yardım etmek bulunur. Yine de bu hayatta hiçbir malı yoktur.
Şeyh Sidi bütün yaratılmışlara merhamet eder. Onlar acı çektiğinde o da acı çeker ve onların halleriyle ilgilenir. Hiçbir varlığı hor görmez. İnsan veya cin, hayvan veya cansız kim olursa olsun herkesi sever. Allah hakkında kimsenin kınamasından korkmaz, bu Allah’a davet yolunda karşısına çıkabilecek kötülüklere pek önem vermez. “Biz insanlara nur atarız, onlar da bize ateş atarlar” der. Ayrıca Allah için oldukça sabırlıdır, O’nun yolunda kötülüklere katlanır. Sabrının ve yüce gönüllülüğünün işaretlerinden biri, bir gün camiden çıktığında, asil yüzüne tüküren bir adam tarafından karşılanmasıydı. Şeyhimiz intikam almayı veya hakarete karşılık vermeyi düşünmedi bile, aksine yüzünü sildi ve yoluna devam etti. Kendisini sevenlerden hiçbirine o adamın kim olduğunu söylemedi ki haklı öfkelerinden dolayı hareket etmesinler. Benzer bir başka örnek de Şeyhimize birçok küfür eden bir adamdı; bu adam Şeyhin imajını lekelemek amacıyla insanlara giderdi. Bunu uzun bir süre yaptı, ta ki Allah onun kalbine Şeyhin sevgisini koyana ve onu Şeyhimize götürene ve tarikatına girmek istemesine neden olana kadar. Şeyh onu düşmanlık beslemeden, kollarını açarak ve yüzünde bir gülümsemeyle karşıladı, adam ona yaptığı tüm yanlışları Şeyh’e anlatmak için harekete geçtiğinde Şeyh şöyle dedi: “Bunların hepsini unuttum, bana bunlardan bahsetme.” Adam bana anlattı: “Zikre başladığımda aklıma kötü düşünceler geliyordu [asla Feth’e sahip olamayacaksın, sen Şeyh’in büyük bir düşmanıydın. Onun hakkında şöyle şöyle derdin] Şeyhe koşardım. Ona başıma gelenleri anlatırdım. Şeyh bana dedi ki, “Eğer bu düşünceler sana gelirse, onlara de ki, ‘Şeyh bütün bunları biliyor ve beni affetti. Böylece o kötü düşünceler gitti.” Bu, onun yaratılmışlara olan merhametinin sadece yüzeydeki bir çiziğidir. Bu, onun tüm İlahi alemleri ayaklarının altına almasından, her şeyin başından sonuna kadar Allah’tan geldiğini görmesinden gelir. Uzun bir süre ona eşlik ettim. Bana karakterinin mükemmelliğini tanıttı ve davranışlarının güzelliği ile gözümü kamaştırdı, öyle ki bir Fakir olarak bir süre Zaviye’ye gitmeyi bıraktım. Aslında onun huzurunda olmaktan korkuyordum. Bu yüzden dışarı çıktı ve benimle dışarıda buluştu ki bu benim için oldukça sürpriz oldu. Onun nitelikleri arasında sadakat ve dürüstlük vardır, bu yüzden Allah onun kalbini kutsal sırrının kabı olarak seçmiştir. Doğrusu, itiraf etmeliyim ki, hayatımda Sidi Şeyh’in topladığı şekilde bu kadar çok niteliği mükemmelliğinde toplayan bir kişi görmedim, Allah onun asaletini arttırsın.